TWEE STOFJES
O, wonder van de sterrenpracht,
wijd over stille zomernacht.
Ik lig en staar, ’t gelaat omhoog,
verbaasd, ontroerd, naar hemelboog.
O, wereld onder sterrenlicht
met tranen nu op mijn gezicht
erken ‘k de Schepper van dit al,
wij saâm zijn ‘stofjes’ in ’t heelal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten