De G8 besloot dat de temperatuur op aarde maar 2 graden mag stijgen. Hoe onbenullig! Hoe meet men dat? Hoe voorkomt men dat? Overal thermostaten neerzetten en die laten controleren door een horde milieuambtenaren? Ik denk niet dat de aarde, die al miljarden jaren haar eigen gang gaat, zich ook maar iets van hun besluit zal aantrekken en dat in de komende miljarden jaren ook niet zal doen. Het is tegenwoordig allemaal milieu, milieu en nog eens milieu wat de klok slaat. En de gevaren die ons bedreigen. Amersfoort wordt door smeltende ijskappen een badplaats aan zee. Iedereen moet het ingepompt worden. Klein broertje op het potje en de bibberende grijsaard in het bejaardenhuis. Maar ik geloof er geen snars van. Ik blijf maar denken aan de Tea Room Tango, het liedje van Wim Sonneveld. ‘We worden belazard, we worden bedonderd. En dat gaat maar door al worden we honderd. W e w or d e n b el a z e r d. W e w o r d e n b e d o n d e r d!’
Hoe kom ik daar op? Jaren geleden ontdekten uitgekookte lieden dat het ‘milieu’ wel eens in de toekomst Big Business zou kunnen worden. Als eerste aanzet richtten zij in de zeventiger jaren de zogenaamde Club van Rome op. Een groep (geleerde heren) die zich zorgen gingen maken om het milieu. Om een goede start te maken, verklaarden zij losjes weg dat binnen tien jaar de oceanen zouden sterven. Om het onheil af te weren, wierpen zij zich op als redders der mensheid. Een slimme juffrouw zag haar kans en schreef een boek getiteld ‘Dode Lente’, waar zij een paar miljoen mee verdiende. Volgens haar zou er binnen afzienbare tijd door die verrekte milieuvervuiling een lente komen waarin alles dood was, Spoedig werden er milieuactiegroepen opgericht met een goede neus voor zaken en die met hun dure (gesubsidieerde) STER-reclames en op de roeptoeters radio, pers en tv onheil en ondergang der wereld gingen verkondigen.
Bescherming van milieu werd zo ‘big busines’, waar steeds toenemender aantallen lieden, met zeer oude ervaring in zwendel, bedrog en parasitisme, een vorstelijk inkomen en riante villa’s mee gingen verdienen. Politici sloegen er politieke winst uit, zoals kortelings Al Gore met zijn Live Earth-spektakel, of lieten zich als ministers van Milieu op het pluche plaatsen. Die milieuridders ontdekten achtereenvolgens: stervende bossen, zure regen, ozonlaag aantastende spuitbussen, stikstofverspreidende strontboeren, milieu- en luchtvervuilende auto’s, verdwijnende koraalriffen en regenwouden, gif en rook uitspuwende schoorstenen van bedrijven en industrieën. En lest best… de kapitale en meest winstgevende vondst: HET BROEIKASEFFECT!, dat men gerust de groene zwendel van de eeuw kan noemen.
Volgens die onheilboodschappers, die terdege oog hebben voor eigen belang en derhalve en onophoudelijk een vurig Oratio Pro-domo prediken (pleidooi voor eigen belangen zoals iedere latinist weet), heeft dat verrekte broeikaseffect tot gevolg opwarming der aarde, smeltende ijskappen, stijgende zeespiegel en straks enorme overstromingen. Als toegift, je moet tenslotte ook op de kleintjes letten, betraden al eerder kleine groepen gebrilde bijziende personen met geitenwollen sokken het milieutoneel en ontdekten zeldzame bloemetjes, plantjes, slakjes en in Limburg eenzaam rondhuppelende korenwolfjes, die op uitsterven stonden.
Om die eenzame stumpers wat meer gezelschap en teeltvermogen te geven, importeerden zij uit het buitenland een honderd stel wolfjes (voor een paar honderd euro per paartje), dit tot grote vreugde van de vossen, die de kostbare knaagdiertjes in no time in hun maag lieten verdwijnen! Zij verkregen met hun geneuzel, kippige observaties en luid tromgeroffel zo onbehoorlijk veel aandacht, publiciteit en macht, dat kostbare bouwprojecten maanden werden stilgelegd, plannenmakers en gemeentelijke autoriteiten zich van razernij de haren uit trokken omdat aanleg en uitbreiding van hoognodige projecten en wegen hierdoor jarenlang gesaboteerd werden enz.
Als klap op de vuurpijl bewerkten andere demonstranten met felle agressieve demonstraties, gehouden op tijden dat fatsoenlijke mensen hard aan het werk waren en waarheen zij, met hun milieuvervuilende Lelijke Eendjes naar toe trokken, dat een gereedgekomen 15 miljard kostende Kalkar Kerncentrale (waar Nederland ook de nodige miljarden voor ophoestte) niet mocht worden opgestart voor het opwekken van schone, milieuvriendelijke energie. In arren moede werd tenslotte de failliete boel maar voor een prikje verkocht aan een goocheme zakenman, die de kostbare tent omtoverde in een pretpark, dat zo, op slag, de faam kreeg van duurste pretpark ter wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten